Marimby | Orkiestra | Kobiety [ODWOŁANY]

Zwykle sami opisujemy koncerty i utwory podczas nich wykonywanych, tym razem jednak mamy okazję oddać głos Annie Ignatowicz-Glińskiej, warszawskiej kompozytorce z Uniwersytetu Muzycznego.

Utwór ma formę trzyczęściową, jego główną oś dramaturgiczną stanowi część pierwsza „Ricercar”. (…) Instrumenty solowe dialogują w technice imitacyjnej, w dość nietypowej fakturze: czteropałkowa technika gry zastosowana została tutaj w zdwojeniach oktawowych, co stanowi element wirtuozowski – ze względu na różną (w zależności od rejestru) szerokość płytek marimby prowadzenie fraz w równoległych oktawach jest w szybkim tempie trudne i dość niewygodne, ale umożliwia piękny rezonans całego instrumentu. Druga część „Conductus” jest rodzajem smyczkowej passacaglii – partia marimb została w niej zredukowana do pojedynczych dźwięków – interwencji, sygnalizujących progresywne powroty tematu. (…) Część trzecia „Celerior” stanowi rodzaj wirtuozowskiej cody, przynosząc energiczny, skoczny, synkopowany temat o pseudoludowej proweniencji.

W tym miejscu możemy zadać sobie pytanie, jakimi słowami opisują kompozytorzy swoje utwory? W opisach i programach często cytujemy ich słowa z notatek, pism, listów i dokumentów. Chociaż muzyka pozostaje mową dźwięków, często twórcy zdradzają nam w nich swoje myśli, emocje, intencje i zamiary. Dlatego warto sięgać do ich lektury nie tylko przed tym, ale przed każdym koncertem.

Solistkami wieczoru będą dwie wspaniałe wirtuozki marimby, a za pulpitem dyrygenckim stanie charyzmatyczna Marta Kluczyńska z Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie.